ಸಮ್ಮಸಂಬೋಧಿಪ್ರಾಪ್ತಿಯ ನಂತರದ 7 ವಾರಗಳು
ಮೊದಲನೇಯ ವಾರ ಬೋಧಿವೃಕ್ಷದ ಕೆಳಗೆ ಪಲ್ಲಂಕ ಸಪ್ತಾಹ
ಈ ಪ್ರಥಮ ವಾರವನ್ನು ಭಗವಾನರು ಬೋಧಿವೃಕ್ಷದ ಕೆಳಗೆ ಅಪರಾಜಿತ ಸಿಂಹಾಸನದ ಮೇಲೆ ಸಮ್ಮಸಂಬೋಧಿ ಪ್ರಾಪ್ತಿ, ಅರಹತ ಸುಖವಾದ ನಿಬ್ಬಾಣದ ವಿಮುಕ್ತಿ ಸುಖವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತ ಪರಮಶಾಂತತೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದರು. ಹಾಗೂ ಪಟಿಚ್ಚ ಸಮುಪ್ಪಾದವನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಣಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಅರಿತರು. ಈಗ ವಿವರವಾಗಿ..
ಭಗವಾನರು ಬೋಧಿಪ್ರಾಪ್ತಿಯ ನಂತರ ಹೀಗೆ ಯೋಚಿಸಿದರು : ಈ ಅಪಾರಜಿತ ಸಿಂಹಾಸನಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು 4 ಅಸಂಕ್ಯೇಯ ಹಾಗೂ ಒಂದು ಲಕ್ಷ ಕಲ್ಪಗಳವರೆವಿಗೆ ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಾಡಬೇಕಾಯಿತು ಹಾಗೂ ಪರಿಶ್ರಮ ಪಡಬೇಕಾಯಿತು. ದಶ ಪಾರಮಿಗಳನ್ನು 3 ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಪರಿಪೂರ್ಣಗೋಳಿಸಬೇಕಾಯಿತು.. ಈ ಅಪರಾಜಿತ ಗದ್ದುಗೆಗಾಗಿ ನಾನು ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಶಿರವನ್ನು, ಹೃದಯವನ್ನು, ಚಕ್ಷುಗಳನ್ನು ಅನೇಕ ಬಾರಿ ನೀಡಬೇಕಾಯಿತು. ಈ ಅಪಾರಜೀತಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ವೆಸ್ಸಂತರನಾಗಿದ್ದಾಗ ನನ್ನ ಪುತ್ರ ಜಾಲಿ ಹಾಗೂ ಮಗಳು ಕಣ್ಹಜಿನ ಮತ್ತು ಮಡದಿಯಾದ ಮಾದ್ರಿಯನ್ನು ಸಹಾ ದಾನ ಮಾಡಬೇಕಾಯಿತು. ಈ ಅಪಾರಜಿತಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ಐದು ವಿಧದ ಮಾರರನ್ನು ಜಯಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಇದು ಪರಮ ಮಂಗಳಕರವೂ ಹಾಗೂ ಪರಮಭವ್ಯವು ಆದಂತಹ ಪ್ರಜ್ಞಾಸನವಾಗಿದೆ. ಇದರಿಂದ ನಾನು ಬೋಧಿಸತ್ವನಾಗಿ ಮಾಡಿದ್ದಂತಹ ಎಲ್ಲಾ ಬಯಕೆಗಳು, ಸಮ್ಮಸಂಬೋಧಿಯು ಪ್ರಾಪ್ತವಾಗಿದೆ. ಈ ಗದ್ದುಗೆಯ ಮೇಲೆ ಅರಿಯಬಹುದಾದಂತಹ ಸರ್ವವನ್ನು ಅರಿಯದೇ ನಾನು ಮೇಲೆ ಏಳುವುದಿಲ್ಲ.
ಹೀಗೆಯೇ ನಂತರ ಅವರು ಅದೇ ಆಸನದಲ್ಲಿ ಪಟಿಚ್ಚಸಮುಪ್ಪಾದದ ಅನುಲೋಮ ಕ್ರಮವಾದ ಸರಣಿಯನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿದರು.
ಇದರಿಂದ, ಇನ್ನೊಂದು ಉದಯಿಸುತ್ತದೆ. ಇದರ ಉದಯದಿಂದ ಇದು ಉದಯಿಸುತ್ತದೆ. ಹೇಗೆಂದರೆ : ಅವಿದ್ಯೆ(ಅಜ್ಞಾನ)ಯಿಂದ ಸಂಖಾರಗಳು (ಮನೋ ನಿಮರ್ಿತಿಗಳು) ಉದಯಿಸುತ್ತದೆ.
ಸಂಖಾರಗಳಿಂದ ವಿನ್ಯಾನವು ಉದಯಿಸುತ್ತದೆ.
ವಿನ್ಯಾನದಿಂದ ನಾಮರೂಪಗಳು ಉದಯಿಸುತ್ತದೆ.
ನಾಮರೂಪಗಳಿಂದ 6 ಇಂದ್ರೀಯಾಧಾರಗಳು ಉದಯಿಸುತ್ತದೆ.
6 ಇಂದ್ರೀಯಾಧಾರಗಳಿಂದ ಸ್ಪರ್ಶವು ಉದಯಿಸುತ್ತದೆ.
ಸ್ಪರ್ಶಗಳಿಂದ ವೇದನೆಗಳು ಉದಯಿಸುತ್ತದೆ.
ವೇದನೆಯಿಂದ ತನ್ಹಾವು ಉದಯಿಸುತ್ತದೆ.
ತನ್ಹಾದಿಂದ ಉಪಾದಾನ ಉದಯಿಸುತ್ತದೆ.
ಉಪಾದಾನದಿಂದ ಭವವು ಉದಯಿಸುತ್ತದೆ.
ಭವದಿಂದ ಜನ್ಮ ಉದಯಿಸುತ್ತದೆ.
ಜನ್ಮದಿಂದ ಜರಾಮರಣ ಒಟ್ಟಾರೆ ದುಃಖರಾಶಿಯು ಉದಯಿಸುವುದು.
ಹೀಗೆ ನುಡಿದ ನಂತರ ಭಗವಾನರು ಉದಾನವೊಂದನ್ನು ನುಡಿದರು.
ಯಾವಾಗ ಪರಿಶ್ರಮ ಧ್ಯಾನಿ ಜ್ಞಾನಿಗಳು ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವರೋ, ಆಗ ಅವರು ಕಾರಣ ಮತ್ತು ಪರಿಣಾಮಗಳ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಅರಿಯುವರು. ಆಗ ಎಲ್ಲಾ ಸಂದೇಹಗಳು ನಿವಾರಣೆಯಾಗುವುವು.
ನಂತರ ಭಗವಾನರು ಹಾಗೆಯೇ ಕಾರಣ ಮತ್ತು ಪರಿಣಾಮದ ಸರಪಳಿಯನ್ನು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿದರು.
ಆ ಸ್ಥಿತಿಯು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಈ ಸ್ಥಿತಿಯು ಉಂಟಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆ ಸ್ಥಿತಿಗಳ ಉದಯಿಸುವಿಕೆಯ ನಿರೋಧದಿಂದ ಈ ಸ್ಥಿತಿಯು ನಿರೋಧವು ಆಗುತ್ತದೆ.
ಹೇಗೆಂದರೆ ಅವಿದ್ಯೆಯ (ಅಜ್ಞಾನ)ದ ಪೂರ್ಣ ನಾಶದಿಂದ ಮತ್ತು ನಿರೋಧದಿಂದ ಸಂಖಾರವು ನಿರೋಧವಾಗುತ್ತದೆ.
ಸಂಖಾರಗಳ ನಿರೋಧದಿಂದ ವಿನ್ಯಾನದ ನಿರೋಧವಾಗುತ್ತದೆ. (ನಿಲುಗಡೆ/ಅಂತ್ಯ)
ವಿನ್ಯಾನದ ನಿರೋಧದಿಂದ ನಾಮರೂಪದ ನಿರೋಧವಾಗುತ್ತದೆ.
ನಾಮರೂಪದ ನಿರೋಧದಿಂದ 6 ಇಂದ್ರೀಯಗಳ ನಿರೋಧವಾಗುತ್ತದೆ.
6 ಇಂದ್ರೀಯಗಳ ನಿರೋಧದಿಂದ ಸ್ಪರ್ಶವು ನಿರೋಧವಾಗುತ್ತದೆ.
ಸ್ಪರ್ಶಗಳ ನಿರೋಧದಿಂದ ವೇದನೆಗಳ ನಿರೋಧವಾಗುತ್ತದೆ.
ವೇದನೆಗಳ ನಿರೋಧದಿಂದ ತನ್ಹಾ ನಿರೋಧವಾಗುತ್ತದೆ.
ತನ್ಹಾದ ನಿರೋಧದಿಂದ ಉಪದಾನದ ನಿರೋಧವಾಗುತ್ತದೆ.
ಉಪದಾನದ ನಿರೋಧದಿಂದ ಭವದ ನಿರೋಧವಾಗುತ್ತದೆ.
ಭವದ ನಿರೋಧದಿಂದ ಜನ್ಮದ ನಿರೋಧವಾಗುತ್ತದೆ.
ಜನ್ಮದ ನಿರೋಧದಿಂದ ಇಡೀ ದುಃಖರಾಶಿಯ ನಿರೋಧವಾಗುತ್ತದೆ.
ಇದಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಭಗವಾನರು ಇನ್ನೊಂದು ಉದಾನವನ್ನು ನುಡಿದರು.
ಯಾವಾಗ ಪರಿಶ್ರಮ ಧ್ಯಾನಿ ಜ್ಞಾನಿಗಳು ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುವರೋ ಆಗ ಅವರು ಕಾರಣಗಳ ನಿರೋಧವನ್ನು ಅರಿಯುತ್ತಾರೆ, ಆಗ ಅವರ ಎಲ್ಲಾ ಸಂದೇಹಗಳು ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ.
ಹೀಗೆಯೇ ಭಗವಾನರು ಪಟಿಚ್ಚ ಸಮುಪ್ಪಾದ ಅನುಲೋಮ ಕ್ರಮ ಹಾಗು ಪ್ರತಿಲೋಮ ಕ್ರಮದಿಂದ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಅರಿತರು. ನಂತರ ಉದಾನವೊಂದನ್ನು ಹಾಡಿದರು.
ಯಾವಾಗ ಪರಿಶ್ರಮ ಜ್ಞಾನಿ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವನೋ ಆತನು ಮಾರನ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಕತ್ತಲೆಯನ್ನು ದೂರೀಕರಿಸುವ ಸೂರ್ಯನಂತೆ ಚದುರಿಸಿಬಿಡುವನು. ಎಂದು ನುಡಿದರು.
ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಜ್ಞಾನ ಗಳಿಸಿದ ಅವರು ಎಲ್ಲರ ಆಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುವ, ಎಲ್ಲರೂ ನಂಬುವ ಹಾಗೆ ಯಾವ ದೇವರನ್ನು (ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ, ಪಾಲನಕರ್ತ, ನಾಶಕರ್ತ) ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಯಾವ ಆತ್ಮನನ್ನು ಅವರು ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಪರರು ಸಮಾಧಿ ಸ್ಥಿತಿಗಳಿಗೆ ದೇವರೆಂದು ಮತ್ತು ಆತ್ಮವೆಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ತಿಳಿದರು. ಹೀಗೆ ಬೋಧಿಪ್ರಾಪ್ತಿಯ ದ್ವಿತೀಯ ದಿನದಂದು ಪಟಿಚ್ಚ ಸಮುಪ್ಪಾದ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಅರಿತ ನಂತರ ಅವರು ಉಳಿದ ಮೂರನೇಯ, ನಾಲ್ಕನೇಯ, ಐದನೇಯ , ಆರನೇಯ ಹಾಗೂ ಏಳನೇಯ ದಿನದಂದು ಅರಹತ್ವದ ಆನಂದದಲ್ಲಿ ತಲ್ಲಿನರಾದರು.
ಎರಡನೆಯ ವಾರ ಅನಿಮಿಶ ಸಪ್ತಾಹ (ಬೋಧಿವೃಕ್ಷದ ಕಸಿಣಾ ಧ್ಯಾನ)
ದ್ವಿತೀಯ ವಾರವನ್ನು ಅವರು ಕೃತಜ್ಞತಾಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಬೋಧಿವೃಕ್ಷವನ್ನು ವೀಕ್ಷಸುತ್ತಾ ಧ್ಯಾನ ಮಾಡಿದರು. ಅದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ ಭಗವಾನರಿಗೆ ಸಾದಾರಣ ದೇವತೆಗಳ ಹಾಗೂ ಬ್ರಹ್ಮರ ಗೊಂದಲ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿತು. ಅದು ಎನೆಂದರೆ ಭಗವಾನರು ಸಮ್ಮಸಂಬೋಧಿಯನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದಾರೋ ಅಥವಾ ಇಲ್ಲವೂ ಎಂಬ ಸಂಶಯವನ್ನು ಅವರಲ್ಲಿ ನಿವಾರಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಹೀಗಾಗಿ ಭಗವಾನರು ತಮ್ಮ ಋದ್ಧಿಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮ ಬಾರಿಗೆ ಯಮಕ ಪಟಿಹಾರಿಯ ಅಧ್ಭುತ ಪವಾಡವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಸಿದರು, ಅಂದರೆ ಏಕ ಕಾಲದಲ್ಲಿಯೇ ಅಗ್ನಿ ಹಾಗೂ ಜಲವನ್ನು ದೇಹದಿಂದ ಹೊರ ಹೊಮ್ಮಿಸುವುದು, ನಂತರ ಅವರು ಬೋಧಿವೃಕ್ಷದ ಈಶಾನ್ಯ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ನಿಂತು ಬೋಧಿವೃಕ್ಷದ ಅಪರಾಜಿತ ಪಲ್ಲಂಗ(ಸಿಂಹಾಸನ) ಅಂದರೆ ಅವರು ದ್ಯಾನಿಸಿದ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಒಟ್ಟಾರೆ ಅನಿಮಿಶವಾಗಿ ಅಂದರೆ ರೆಪ್ಪೆ ಮುಚ್ಚದೆ ವೀಕ್ಷಿಸತೊಡಗಿದರು ಏಕೆಂದರೆ ಅವರ ಬೋಧಿಪ್ರಾಪ್ತಿಯ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆರಳಾಗಿ ಆಶ್ರಯವಾಗಿ ಅದು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿತ್ತು. ನಾನು ನಿಜಕ್ಕೂ ಈ ಅಪರಾಜಿತ ಸಿಂಹಾಸನದ ಮೇಲೆಯೇ ಸವರ್ೋನ್ನತ ಸರ್ವಜ್ಞತೆಯನ್ನು ಪ್ರಾಪ್ತಿ ಮಾಡಿದೇನೆ. ಎಂದು ನೋಡಲು ಆರಂಬಿಸಿದರು. ಹೀಗೆ ಬುದ್ಧಭಗವಾನರ ಮೂದಲ ಬೋದನೆಯೇ ಕೃತಜ್ಞತೆ ಎಂದು ಮೌನವಾಗಿಯೇ ಬೋಧಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಆ ವೃಕ್ಷಕ್ಕೇ ಅವರ ಜೀವಂತ ಕಾಲದಲ್ಲೇ ಗೌರವ ದೊರೆತ್ತಿತ್ತು, ಹಾಗೂ ಅದು ಇರುವವರೆಗೂ ಅದು ಗೌರವ ಪಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇರುವುದು. ಹೀಗೆ ಬೋಧಿ ವಂದನೆ ಮೌಡ್ಯವಲ್ಲ ಬದಲಾಗಿ ಕೃತಜ್ಞತಾಪೂರ್ವಕ ಗೌರವಯುತ ವಂದನೆ. ಈ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಅನಿಮಿಶ ಚೇತೀಯ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.
ಮೂರನೆಯ ವಾರ ಸ್ವರ್ಣರತ್ನ ಸೇತುವೆಯಲ್ಲಿ ಚಂಕಮ ಸಪ್ತಾಹ
ದೇವತೆಗಳು ಅಪರಾಜಿತ ಸಿಂಹಾಸನ ಹಾಗೂ ಅನಿಮಿಶ ಚೇತೀಯಗಳ ನಡುವೆ ರತ್ನಭರಿತಸ್ವರ್ಣ ಸೇತುವೆಯನ್ನು ಆಕಾಶದಲ್ಲೇ ನಿಮರ್ಿಸಿದರು. ಭಗವಾನರು ಅದರ ಮೇಲೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ನಡಿಗೆಯ ಧ್ಯಾನವನ್ನು ವಾರದ ಕಾಲ ಮಾಡಿದರು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವರು ಫಲ ಸಮಾಪತ್ತಿಯ ವಿಶ್ಲೇಶಣೆ ಮಾಡಿದರು. ಆಗ ದೇವತೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವು ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿವಾರಣೆಯಾಯಿತು.
ನಾಲ್ಕನೇಯ ವಾರ ರತನ ಘರ್ ಸಪ್ತಾಹ (ರತ್ನ ಘರ್(ಕೋಠಡಿಯಲ್ಲಿ)ನಲ್ಲಿ ಧ್ಯಾನ)
ಚತುರ್ಥವಾರದಂದು ದೇವತೆಗಳು ಹಾಗೂ ಬ್ರಹ್ಮರು ರತ್ನಗಳ ಸುಂರರವಾದ ಕೋಠಡಿಯೊಂದನ್ನು ನಿಮರ್ಿಸಿದರು. ಅದು ಬೋಧಿವೃಕ್ಷದ ವಾಯುವ್ಯದಿಕ್ಕಿನತ್ತ ಇತ್ತು. ನಂತರ ಅದರೊಳಗೆ ಭಗವಾನರು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತರು. ಅಲ್ಲಿ ಅವರು ಮೋದಲು ವಿನಯ ಪಿಟಕದ ಅಂದರೇ ಶೀಲದ ಕುರಿತು ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ಮಾಡಿದರು, ನಂತರ ಸುತ್ತ ಪಿಟಕದ ಕುರಿತು ಆಂದರೇ ಸಮಾಧಿಯ ಕುರಿತು ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ಮಾಡಿದರು, ನಂತರ ಅಭಿಧಮ್ಮದ ಕುರಿತು ಅಂದರೆ ಪ್ರಜ್ಞಾದ ಕುರಿತು ಧ್ಯಾನ ಮಾಡಲು ತೊಡಗಿದರು. ಅವರು ಹಾಗೇ ಅವರು ರೂಪ, ಚಿತ್ತ, ಚೇತಸಿಕಾ ಹಾಗೂ ನಿಬ್ಬಾಣದ ಬಗ್ಗೆ ವಿಶ್ಲೇಶಣೆ ಆರಂಭಿಸಿದರು. ಮೋದಲ ಆರು ಅಭಿದಮ್ಮದ ವಿಷಯಗಳ ಕುರಿತು ಧ್ಯಾನಿಸಿದ ನಂತರ ಇವುಗಳ ನಡುವೆ ಇರುವಂತಹ ಸಂಬಂಧಗಳ ಬಗ್ಗೆ (ಪಟ್ಠಾನ)ಆಳ ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ತೋಡಗಿರುವಾಗ ಅವರ ಶರೀರದಿಂದ 6 ಬಗೆಯ ಪ್ರಭಾಯುತ ಬೃಹತ್ ಕಿರಣಗಳು ಹೊರ ಹೊಮ್ಮಿತು. ಅವೆಂದರೆ ನೀಲಿ, ಹಳದಿ, ಕೆಂಪು, ಬಿಳಿ, ಕಿತ್ತಳೆ, ಹಾಗೂ ಇವುಗಳ ಮಿಶ್ರಿತ ವರ್ಣ. ಈ ಕಿರಣಗಳು ಮೋದಲು ಒಂದು ಮನೆಯಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ನಂತರ ಬೃಹತ್ ಪರ್ವತದಷ್ಟು ವಿಸ್ತಾರವಾದವು. ಅವರ ತಲೆಯಿಂದ ಹೋರಟಂತಹ ನೀಲಿ ಪ್ರಾಬಲ್ಯಯುಳ್ಳ ಪ್ರಭಾಸಾರವು ಮೇಲಿನ ಆರು ಸುಗತಿ ಹಾಗೂ 20 ಬ್ರಹ್ಮಲೋಕಗಳವರೆವಿಗೂ ಹಬ್ಬಿತು. ಕೇಶ ಹಾಗೂ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನೀಲಿ ಪ್ರಭೇಯು ಪ್ರಬಲ್ಯವಾಗಿಯು, ಚರ್ಮದಿಂದ ಚಿನ್ನದ ಸುವರ್ಣ ವರ್ಣವು ಪ್ರಾಬಲ್ಯವಾಗಿಯು, ಹಲ್ಲು ಹಾಗೂ ಮೂಳೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಿಳಿ ವರ್ಣವು ಪ್ರಾಬಲ್ಯವಾಗಿಯು, ರಕ್ತ ಹಾಗೂ ಮಾಂಸದಲ್ಲಿ ಕೆಂಪು ವರ್ಣ ಪ್ರಬಾಲ್ಯವಾಗಿಯು, ನಂತರ ಈ ಎಲ್ಲಾ ವರ್ಣಗಳು ಮಿಶ್ರಿತವಾಗಿ ಈ ಕಿರಣಗಳು ಆ ರತ್ನಘರನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಫಲಿಸಿ ಅಧ್ಭುತವಾದ ವರ್ಣಗಳ ಹಾಗೂ ಬೆಳಕಿನ ಭವ್ಯ ವೈಭವವನ್ನು ಸೃಷ್ಡಿ ಮಾಡಿತು.. ಅವರ ದೇಹದ ಮುಂಬಾಗದಿಂದ, ಹಿಂಭಾಗದಿಂದ, ಬಲಭಾಗದಿಂದ, ಏಡಭಾಗದಿಂದ, ಮೇಲ್ಭಾಗದಿಂದ ಮತ್ತು ಕೆಳಬಾಗದಿಂದ ಒಂದೂಂದು ಭಾಗದಿಂದ ಒಂದೂಂದು ವರ್ಣವೂ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿ ನಂತರ ಎಲ್ಲಾ ವರ್ಣಗಳ ಸಂಗಮವಾಗಿ ಪರಮ ಅಧ್ಭುತ ದೃಶ್ಯಾವಳಿ ಆ ಸ್ಥಳವೂ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಯಿತು. ಇಲ್ಲಿ ಭಗವಾನರು ಧಮ್ಮಾರತನದ ಬಗ್ಗೆ ಧ್ಯಾನಿಸಿದರು, ಈ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ರತನ ಘರ ಚೇತೀಯ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಈ ವರ್ಣಗಳನ್ನೇ ಬೌದ್ಧರ ಧ್ವಜಕ್ಕೂ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಈ ಆರು ವರ್ಣಗಳಿಗೆ ಅರ್ಥವಿದೆ ಅದೆಂದರೆ ಬಿಳಿ ವರ್ಣವು ಪರಿಶುದ್ಧತೆಗೆ, ನೀಲಿ ಶ್ರದ್ಧೆಗೆ, ಕೆಂಪು ಪ್ರಜ್ಞಾಗೆ, ಕಿತ್ತಳೆ ವಿರಾಗಕ್ಕೆ, ಮಿಶ್ರಿತ ವರ್ಣವು ಎಲ್ಲಾ ಉದಾತ್ತಗುಣಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತವೆ.
ಐದನೇಯಯ ವಾರ ಅಜಪಾಲ ವೃಕ್ಷ ಸಪ್ತಾಹ (ಆಲದಮರದ ಕೆಳಗೆ ಧ್ಯಾನ)
ಅಜಪಾಲ ಎಂದರೆ ಕುರಿಗಳು ಕಾಯುವವರ ಸ್ಥಳ, ಅಂದರೆ ಅದು ಅದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ ಅದಕ್ಕೆ ಬಳಕೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅದು ಮಹಬೋಧಿ ವೃಕ್ಷಕ್ಕೆ ಪೂರ್ವ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿದೆ. ಐದನೆಯ ವಾರ ಇಲ್ಲಿ ಧ್ಯಾನಿಸಲು ಆರಂಬಿಸುವಾಗ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನೊಬ್ಬನು ಭಗವಾನರಲ್ಲಿ ಯಾರು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಹಾಕಿ ಅದರ ಉತ್ತರ ಪಡೆದನು. ಭಗವಾನರು ಸಮೀಪದ ಆಲದ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಧ್ಯಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಮಾರನ ಆಗಮನವಾಗುತ್ತದೆ, ಅತನು ತನ್ನ ನಿಯಂತ್ರಣದಲ್ಲಿ ಲೋಕಗಳೆಲ್ಲವಿದ್ದರೂ ಭಗವಾನರು ಇಲ್ಲದಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಬುದ್ಧರೋಂದಿಗೆ ಮಾತಾನಾಡಿ ನಿರಾಶನಾಗಿ ದುಃಖಿತನಾಗಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಮಾರನ ಪುತ್ರಿಯರು ಭಗವಾನರಲ್ಲಿ ಕಾಮವನ್ನು ಪ್ರಚೋದಿಸಲು ಸಿದ್ಧರಾಗಿ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಮಾರನ ಪುತ್ತಿಯರಾದ ತನ್ಹಾ, ರತಿ, ಹಾಗೂ ರಾಗ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಮೂವರು ಪರಮಸುಂದರ ಯುವತಿಯರು ಅವರ ಗಮನ ಸೆಳೆಯಲು, ಆಕಷರ್ಿಸಲು, ಮೋಹವನ್ನುಂಟು ಮಾಡಲು, ವಶಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಅತ್ಯಂತ ಉದ್ರೇಕಕಾರಿ ನೃತ್ಯ, ಗೀತೆಗಳು, ಇನ್ನೀತರ ಸರ್ವಮೋಹಿನಿ ತಂತ್ರಗಳನ್ನೇಲ್ಲವನ್ನು ಮಾಡಿದರು, ವಿವಿಧ ವಯಸ್ಸಿನ ಸ್ತೀಯರಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡು, ವಿವಿದ ಬಗೆಯ ವಸ್ತ್ರಗಳಿಂದ ,ವಿವಿಧ ಬಗೆಯ ರೂಪಗಳಿಂದ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಶೃಂಗಾರಗಳಿಂದ ಪ್ರಚೋಧಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅದರೆ ಭಗವಾನರ ಗಮನವು ಅಣು ಮಾತ್ರವೂ, ಕ್ಷಣಾರ್ಧ ಮಾತ್ರವೂ ಆ ಕಡೆ ವಾಲಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ, ಫಲ ಸಮಾಪತ್ತಿ ಹಾಗೂ ನಿಬ್ಬಾಣ ಸುಖದಲ್ಲಿ ತಲ್ಲಿನರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ.
ಯಾರ ಜಯವು ಯಾರಿಂದಲೂ, ಯಾವುದರಿಂದಲೂ ಅಪಜಯವಾಗದೇ, ಜಯಿಸಿದ ಲೋಕಗಳ ಕಲ್ಮಶಗಳು ಯಾರನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸುವುದಿಲ್ಲವೋ ಅಂತಹ ಬುದ್ಧರು ಅನಂತ ವ್ಯಾಪ್ತಿವುಳ್ಳವರು, ಅಂತಹವರನ್ನು ಯಾವ ಹಾದಿಯಿಂದ ನೀನು
ಶೋಧಿಸುವೆ? (179)
ಯಾರಲ್ಲಿ ಜಾಲದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ, ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕುವ, ವಿಷಯವಾದ ತನ್ಹಾ ಇಲ್ಲವಾಗಿದೆಯೋ ಅಂತಹ ಅನಂತ ವ್ಯಾಪ್ತಿವುಳ್ಳವರಿಗೆ ಹಾದಿಯೇ ಇಲ್ಲ. ಅಂತಹವರನ್ನು ಯಾವ ಹಾದಿಯಿಂದ ನೀನು
ಶೋಧಿಸುವೆ. (180
ನಂತರ ಆ ಮಾರಪುತ್ರಿಯರು ಬಳಲಿ, ನಿರಾಶರಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟರು.
ನಂತರ ಭಗವಾನರು ಯಾರು ಲೋಕಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಶೀಲದಲ್ಲಿ, ಸಮಾಧಿಯಲ್ಲಿ, ಪ್ರಜ್ಞಾದಲಿ, ಮತ್ತು ವಿಮುಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಶ್ರೇಷ್ಟರು ಎಂದು ಶೋಧಿಸಿದಾಗ ಅವರಿಗಿಂತ ಪರಮಶ್ರೇಷ್ಟರು ಯಾರು ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಅವರಿಗೆ ಅರಿವಾಯಿತು. ಹೀಗಾಗಿ ಅವರು ಧಮ್ಮವನ್ನೇ ಗೌರವಿಸುವುದು ಎಂದು ನಿಧರ್ಾರ ಮಾಡಿದರು.. ಆಗ ಅವರ ಚಿತ್ತವನ್ನು ಓದಿದಂತಹ ಬ್ರಹ್ಮ ಸಹಂಪತಿಯು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡು ಹಿಂದಿನ ಬುದ್ಧರು ಸಹಾ ಹೀಗೆಯೇ ಯಾವ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಬುದ್ಧರಿಗಿಂತ ಶ್ರೇಷ್ಟರಾಗಿ ಕಾಣದೆ ತಾವು ಶೋದಿಸಿದಂತಹ ಧಮ್ಮವನ್ನೇ ಗೌರವಿಸಿದರು. ಎಂಬಂತಹ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗೂ ಬುದ್ಧರಿಗೆ ವಂದಿಸಿ ಅದೃಷ್ಯರಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಆರನೇಯ ವಾರ ಮುಚಲಿಂದ(ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಧ್ಯಾನ)ಸಪ್ತಾಹ
ಆರನೆಯ ವಾರದಂದು ಅವರು ಸಮೀಪದ ಮುಚಲಿಂದ ವೃಕ್ಷದ ಕೆಳಗೆ ಕುಳಿತು ಧ್ಯಾನ ಮಾಡಿತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಫಲ ಸಮಾಪತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ತಲ್ಲಿನರಾಗಿದ್ದರು. ಈ ಸ್ಥಳವು ಮಹಾಬೋಧಿವೃಕ್ಷಕ್ಕೇ ಈಶಾನ್ಯ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿದೆ. ಆಗ ಭೀಕರ ಸಿಡಿಲು ಮಿಂಚಿನಿಂದ ಕೂಡಿದ ಬéೀಷಣ ಮಳೆಯು ಆಕ್ರಮಣ ಮಾಡಿತು, ಆಗ ಆವೃಕ್ಷದ ಕೇಳಗೆ ವಾಸವಾಗಿದ್ದಂತಹ ದಿವ್ಯ ಬೃಹತ್ ನಾಗರಾಜವು ಅವರು ನೆನಯದಿರಲೇಂದು ಅವರ ಸುತ್ತಲು ಏಳು ಬಾರಿ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ಬೃಹತ್ ಹೆಡೆಯಿಂದ ಅವರ ತಲೆಯನ್ನು ಮಳೆಯಿಂದ ನೆನೆಯಲು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ, ಆ ಬೃಹತ್ ಮಳೆಯು ವಾರವಿಡಿ ಬಿದ್ದಿತು, ಆ ಮುಚಲಿಂದ ನಾಗರಾಜನೂ ಸಹಾ ಏಳು ದಿನದವರೆವಿಗೂ ಅವರಿಗೆ ಹೀಗೇ ಮಳೆಯಿಂದ ರಕ್ಷಣೆಯನ್ನು ನೀಡಿದನು. ನಂತರ ಮಳೆಯು ನಿಂತಿತು , ಆ ನಾಗರಾಜನೂ ಸಹಾ ಅವರ ಶರೀರವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಅವರ ಮುಂದೆ ಯುವಕನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ರೂಪಾಂತರ ಹೊಂದಿ ಭಕ್ತಿಗೌರವದಿಂದ ಕೈಮುಗಿಯುತ್ತ ನಿಂತನು. ನಂತರ ಭಗವಾನರು ಧ್ಯಾನದಿಂದ ಎದ್ದರು, ಹಾಗೂ ಆತನನ್ನು ನೋಡಿ ಹೀಗೆ ಉದಾನವನ್ನು ನುಡಿದರು, :
ಸಂತೃಪ್ತರು ಸುಖಿಗಳು,
ಧಮ್ಮವನ್ನು ಆಲಿಸಿದವರು ಹಾಗೂ
ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವವರು ಸುಖಿಗಳು,
ಈ ಲೋಕಗಳಲ್ಲಿ ಸರ್ವಜೀವಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ
ಮೆತ್ತವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವರು ಸುಖಿಗಳು.
ಯಾರಲ್ಲಿ ಅಂಟುವಿಕೆಯಿಲ್ಲವೋ ಹಾಗೂ
ಇಂದ್ರಿಯ ಬಯಕೆಗಳಿಂದ ಮೀರಿರುವವರೊ ಅವರು ಸುಖಿಗಳು.
ನಾನು ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಯಾರಲ್ಲಿ ಅದೃಷ್ಯವಾಗಿದೆಯೋ
ಅವರು ಪರಮ ಸುಖಿಗಳು
ಏಳನೇಯ ವಾರ ರಾಜಾಯತನ(ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಧ್ಯಾನ) ಸಪ್ತಾಹ
ಏಳನೇಯ ವಾರ ಅವರು ಸಮೀಪದ ರಾಜಯಾತನ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಅರಹತ್ವ ಸುಖದಲ್ಲಿಯೇ ಧ್ಯಾನಿಸಿದರು.. ಅದು ಮಹಾಬೋಧಿವೃಕ್ಷದ ದಕ್ಷಿಣ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿದೆ. ಹೀಗೆ ಅವರು ಏಳು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಅರಹತ್ವ ಸುಖದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದರು.
ನಂತರ ಭಗವಾನರು ಫಲಸಮಾಪತ್ತಿಯಿಂದ ಎದ್ದರು.. ಅಂದಿಗೆ 49 ದಿನಗಳು ಕಳೆದಿದ್ದರು. ಅಂದಿಗೆ ಬೋಧಿ ಪ್ರಾಪ್ತಿಯಾಗಿ 50ನೇ ದಿನವಾಗಿತ್ತು. ಅಂದು ಬುಧವಾರ ಶುಕ್ಲಪಕ್ಷ ಪಂಚಮಿಯಾಗಿತ್ತು..
ಏಳು ವಾರಗಳ ನಂತರದ 50ನೇಯ ದಿನದಂದು ಅವರ ಬಳಿಗೆ ದೇವೆಂದ್ರ ಶಕ್ರನು ಬಂದು ಅಳಲೇಕಾಯಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಅದನ್ನು ಸೇವಿಸಿ 49 ದಿನಗಳ ಉಪವಾಸ ಭಂಗ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಸಮ್ಮಕ್ ಸಂಬೋಧಿಪ್ರಾಪ್ತಿಯ ಬಳಿಕ 49 ದಿನಗಳ ನಂತರ ಸೇವಿಸಿದಂತಹ ಆಹಾರವೂ ಇದೇ ಆಗಿತ್ತು ,ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಭಗವಾನರು ಆಹಾರ, ನಿದ್ರೆ, ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಯಾವುದು ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ನಂತರ ಶಕ್ರನು ಅವರಿಗೆ ಹಲ್ಲುಜ್ಜಲು ನಾಗಲತೆಯನ್ನು ಹಾಗೂ ಮುಖತೋಳೆಯಲು ಅನೊತ್ತತ್ತ ಸರೋವರದಿಂದ ನೀರನ್ನು ತಂದು ಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ನಂತರ ಅವರು ಅದೇ ರಾಜಾಯತನ ವೃಕ್ಷದ ಬಳಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಕುಳಿತಿರುವಾಗ ಅವರ ಬಳಿಗೆ ಬರ್ಮ ದೇಶದ ಇಬ್ಬರು ವರ್ತಕರು ಅವರ ಬಳಿಗೆ ಬಂದರು ಅವರೇ ತಪುಸ್ಸ ಹಾಗೂ ಭಲ್ಲಿಕಾ. ಅವರು ಭಗವಾನರಿಗೆೆ ಕಜ್ಜಾಯ ಹಾಗೂ ಜೇನುತುಪ್ಪವನ್ನು ದಾನವಾಗಿ ನೀಡಲು ಬರುತ್ತಾರೆ, ಅದರೆ ಭಗವಾನರ ಬಳಿ ಪಿಂಡಪಾತ್ರೆಯು ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಆಗ ಚತರ್ ಮಹರಾಜಿಕ ದೇವತೆಗಳು ಪಚ್ಚೆಯ ಪಿಂಡಪಾತ್ರೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಅವೆಲ್ಲವೂ ಭಗವಾನರ ಸಂಕಲ್ಪದಿಂದ ಒಂದಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಅದರಿಂದ ತಪುಸ್ಸ ಭಲ್ಲಿಕಾರ ಆಹಾರ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ನಂತರ ಆ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು ಬುದ್ದರಲ್ಲಿ, ಹಾಗೂ ಧಮ್ಮದಲ್ಲಿ ಶರಣು ಹೋದರು. ಇವರೇ ಬುದ್ಧರ ಮೊದಲ ಹಿಂಬಾಲಕರು. ಆಗಿನ್ನೂ ಭಿಕ್ಖುಸಂಘ ನಿಮರ್ಾಣವಾಗದ ಕಾರಣ ಸಂಘಕ್ಕೆ ಶರಣು ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಂತರ ಅವರು ಭಗವಾನರಲ್ಲಿ ಅವರ ನೆನಪಿಗಾಗಿ ಹಾಗೂ ಪೂಜೆಗಾಗಿ ಸ್ಮರಣಾತ್ಮಕ ಕಾಣಿಕೆ ಆಶಿಸಿದರು. ಆಗ ಬುದ್ಧ ಭಗವಾನರು ಅವರಿಗಾಗಿ ತಮ್ಮ ತಲೆಯ ಕೂದಲುಗಳನ್ನು ಸವರಿ ಆ ಕೇಶಧಾತುವನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಅದನ್ನು ಆ ಇಬ್ಬರು ವರ್ತಕರು ಪರಮ ಐಶ್ವರ್ಯದಂತೆ, ಪರಮ ಪೂಜ್ಯತೆಯ ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವ ಪರಮರತ್ನದಂತೆ ಸೀಕರಿಸಿದರು. ಹಾಗೂ ಅವನ್ನು ಪುಕ್ಕರಾವತಿ (ಬರ್ಮ)ದೇಶದ ಉಕ್ಕಾಲದಲ್ಲಿ (ರಂಗೂನ್ನಲಿ)್ಲ ಬೃಹತ್ ಸ್ತೂಪವನ್ನು ನಿಮರ್ಿಸಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಚಿನ್ನದ ಕಳಶದಲ್ಲಿ ಪವಿತ್ರವಾದ ಕೇಶದಾತುವನ್ನಿಟ್ಟು ಪೂಜಿಸತೊಡಗಿದರು. ಇಂದಿಗೂ ಅದು ಇದೆ. ಆ ಬೃಹತ್ ಸ್ವರ್ಣ ಸ್ತೂಪಕ್ಕೆ ಬರ್ಮದ ರಂಗೂನ್ನಲ್ಲಿ ಶ್ವೇಡಗಾನ್ ಪಗೂಡ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.
